CENTRAAL / Maddox
Hier is Frits begonnen als dj, in cafés en discotheken met illustere namen als Toebie, Maddocks, De Schuur en de Octovius. „Ik wilde altijd al bij de radio. Dat je alleen stemmen hoort en er zelf de beelden bij moet toveren, vind ik magisch. De eerste zender waardoor ik echt werd aangestoken, was radio Veronica. Op mijn studentenkamer zat ik uren met een pick-upje liedjes aan elkaar te praten en dat nam ik op. Als je dát nú terughoort, schrik je. Het was niet om aan te horen. Die bandjes heb ik nog, ja. Ze liggen in de schuur, denk ik. Nee, die laat ik niet horen. Hahahaha.” Het gefrut met pick-up en bandjes bleek de warming-up voor zijn latere carrière. Tijdens een doorsnee uitgaansavond hoorde hij in discotheek De Schuur een dj ‘Bend Me Shape Me’ aankondigen. „Dat deed hij zo belabberd, totaal niet zoals ik dacht dat het hoorde. Ik heb me aangemeld bij de eigenaar en vanaf dat moment ben ik plaatjes gaan draaien in Toebie en Maddox. En nooit meer opgehouden.” Hij wijst richting het huidige café Centraal. „Daar zat de Maddox. Later ben ik daarboven een discotheek begonnen, de Octovius, samen 093 interview 'Het is ook wel een beetje ijdel natuurlijk. Om te denken dat ik iets kan toevoegen’ De Piazza met een vriend van mij.” We stappen de Wildeman binnen. „Volgens mij heb ik hier ook nog gedraaid. Pff. Echt grappig. Het ruikt hier ook nog precies hetzelfde als vroeger. Naar zweet en verschraald bier.” Uit de boxen klinkt Shirley Basseys ‘This is my life’. Voor het eerst zeggen we even helemaal niks meer. Als we naar buiten lopen, draait hij een rondje en graaft zichtbaar in zijn (ontzettend gedetailleerde) geheugen. „Hier op de Markt waren ook veel tenten waar ik niet kwam. De Poort van Cleef, de White Horse. Daar kwamen ook onderwereldfiguren.” Niks voor Frits, dat is helder. De man lijkt werkelijk vlekkeloos. Hij kent zijn vrouw Greetje al vanaf zijn vijftiende, heeft drie ‘liefhebbende zoons’, familie, vrienden en collegavrienden, is aardig, geïnteresseerd, gevoelig, humoristisch, onderhoudend, gepassioneerd bezig met zijn vak en gaat zelfs mee in nieuwe technische ontwikkelingen, zoals Twitter. Hij maakt af en toe een dagdicht. Zonder spaties, want dan heeft hij meer letters. „Ik heb ook rotkanten hoor”, werpt hij tegen de vlekkeloosheidsanalyse in. „Ik ben eigenwijs. Het moet gaan zoals ik wil. En ik ben vaak té aanwezig, dat is misschien wel vermoeiend. Ik denk dan wel dat ik hartelijk of aardig ben maar dat komt ook wel eens afschrikwekkend over. Ik heb gemerkt dat ik te overheersend kan zijn. Daar kunnen mensen op afknappen. En ik kan slecht tegen ruziemaken. Bovendien maak ik ook veel fouten, net als iedereen. Ach, je bent zoals je bent. Ik wil wel dingen veranderen maar dat kan nou eenmaal niet altijd.” Na een uurtje of twee wandelen, lopen we terug over de Demer (hij maakte er speciaal voor FRITS een dagdicht over) richting een bord met voedsel. „Als ik het straatbeeld van Eindhoven zie, mis ik de mensen van wie ik gehouden heb. Vroeger toen ik in Amsterdam studeerde, wist ik op vrijdag niet hoe snel ik weer terug naar Eindhoven terug moest komen. Bij Boxtel kreeg ik al hartkloppingen. Ik denk dat dit de enige plek is waar ik me echt thuisvoel.” 0
https://frits.nl/wp-content/uploads/2013/04/frits_spits.pdf?x18038
https://www.ed.nl/eindhoven/raadsels-rond-dood-griekse-miljonairsdochter-in-eindhoven~a177a2725/
GESCHIEDENIS CENTRAAL
Markt 8: Café Centraal. Bouwjaar: 1872/1873. Architect: J.A. van Dijck (Eindhoven)
Ansicht van de oostwand van de Markt, met daarop cafe Maddox, later Old Dutch.
Over Markt 8 worden hier enkele wetenswaardigheden vermeld die voor het merendeel betrekking hebben op het uiterlijk van het gebouw. De huisnummering heeft de schrijver ontleend aan de huisnummerkaart van 1976, daarnaast heeft hij de (zichtbare) benaming uit 1987 vermeld. Bij het schrijven van dit artikel heeft hij behalve van het voor de hand liggende archiefmateriaal ook gebruik gemaakt van kaarten en foto's.
In de jaren vóór de 80-jarige oorlog stonden aan de oost- zijde van de Markt negen huizen. Gezien vanaf de latere Nieuwstraat liep het riviertje de Gender langs de voorzijde van de eerste vijf (Markt 1 t/m 8), waarna dit stroompje afboog en tussen twee panden door in de richting van het Genderstraatje liep. Daarna volgden de overige vier huizen (Markt 9 t/m 14). Alle percelen liepen door tot aan het Achterstraatje, het huidige Genderstraatje. Achter de huizen lagen tuinen en hopvelden. Slechts de panden Markt 4 en 10-11 lijken de 80-jarige oorlog te hebben overleefd. Van de panden Markt 5 en 6-7 weten we, dat ze zijn gesloopt tijdens de belegering van de stad in 1583. In dit verband is het opvallend, dat op de belegeringsprent van Eindhoven aan de oostzijde van de Markt inderdaad twee panden te zien zijn. Toeval? (Kaarten Hoogenberg en Baudartius red.)
Tussen 1590 en 1650 werd de oostwand weer volgebouwd. Daarna is daar een continue bebouwing geweest tot 1974, toen Markt 13 werd gesloopt, gevolgd door Markt 14 bijna tien jaar later. Dat de huidige bebouwing niet in zijn geheel uit de eerste helft van de 17e eeuw stamt is duidelijk. Afhankelijk van de welvaart van de eigenaars werden de vermoedelijk aanvankelijk kleine huizen vervangen door grotere. Vooral na 1890 vonden er met name door de groei van de stad nogal wat wijzigingen plaats.
Tekening uit 1961 van Markt 8.
Na het verdwijnen van het huis dat in het begin van de 80-jarige oorlog op deze plek staat, wordt ca. 1630 op het perceel een nieuw huis opgetrokken, dat er in 1860 vermoedelijk nog staat. Het pand wordt in 1872 aangekocht door Sociëteit Concordia: die al op 30 december 1870 had besloten op de Markt een eigen sociëteitslokaal te bouwen. Het werk wordt op 6 juli 1872 aanbesteed. Op 3 mei 1873 wordt de voltooiing van de sociëteit, het koffie- en het woonhuis aangegeven. Tussen 1873 en 1905 is in het pand het Nieuw Haagsch Koffiehuis gevestigd, maar omdat het ook sociëteitslokaal is, is op de voorgevel de naam Concordia aangebracht.
In 1913 wordt het gebouw onder architectuur van L.J.P. Kooken met een verdieping verhoogd en krijgt het een nieuw dak. De toenmalige naam Cafe Looiersbeurs wordt dan veranderd in Moderne, later in Old Dutch en Maddox. Sociëteit Concordia verkoopt het pand in 1947, doch blijft er gehuisvest tot 1962. Latere wijzigingen en ook het wit schilderen van de gevel in de eerste helft van de jaren vijftig hebben het gebouw zeker niet verfraaid.